De tweede intifada

Zal er ooit vrede komen in het Midden-Oosten? Deze vraag wordt in Israël en bijna overal in de wereld gesteld. Hoeveel slachtoffers zal het geweld tussen Joden en Palestijnen nog gaan eisen? Op de drempel van de 21^e eeuw zijn de voortekenen niet gunstig. In het jaar 2000 is er al weer overleg tussen Arafat en Barak (de opvolger van Netanyahu). Maar opnieuw zonder resultaat.

   Kolonisten   

Zodra het gaat over de terugtrekking van Israël uit de gebieden die de Palestijnen voor zichzelf in gedachten hebben, ontstaan de problemen. Daarbij komt nog de onenigheid over de Palestijnse vluchtelingen die in 1948 het land verlaten hebben. En niet te vergeten: de toestroom van Joden (‘kolonisten’ genoemd) naar de Israëlische nederzettingen in de Palestijnse gebieden. Begrijpelijk dat de Palestijnen het daarmee niet eens zijn, want zij zien dat als een obstakel voor de vorming van een eigen staat. Daarom vinden de meeste landen dit geen verstandig gedrag van de Joden. Maar deze kunnen beweren dat dit probleem pas opgelost kan worden als er een vredesovereenkomst is. En steeds hamert Israël erop, dat er aan de terreur en het geweld van de Palestijnen een einde moet komen…

   Onrust op de Tempelberg   

Eind september 2000 slaat de vlam in de pan. Het is ruim een week na de herdenking van het bloedbad van Sabra en Shatila in Libanon in 1982. De Israëlische minister van Defensie was toen Ariel Sharon. En die werd daarvoor verantwoordelijk gehouden. Maar diezelfde Sharon brengt nu, vergezeld van Israëlische soldaten, een kort bezoek aan de Tempelberg, een islamitische heilige plaats. 

► Links: Ariël Sharon; rechts: de Al Aqsa-moskee

Dat zou geen probleem moeten zijn: op deze uren is deze plek gewoon open voor toeristen. Maar voor veel Palestijnse jongeren is dit het sein voor de aanval. Ze roepen leuzen en beginnen met stenen te gooien. Er wordt gedaan alsof de Al Aqsa-moskee op de Tempelberg gevaar loopt ontheiligd te worden. En dat daarom het optreden van de Palestijnen noodzakelijk is. Het is anders: dit geweld tegen Israël is al eerder dat jaar ‘gepland’, na het mislukken van het overleg tussen Arafat en Barak. De Palestijnse Autoriteit (PA) organiseert – het is bijna Joods Nieuwjaar – rellen, waarbij de politie en Joden bij de Klaagmuur worden bekogeld.
Er ontstaat een opstand die zich de volgende dagen verspreidt over het land. De Palestijnen, die zich zorgen maakten over hun eigen Al Aqsa-moskee, vernielen daarbij wel Joodse heiligdommen.